Ook al woont hij nu op de Smeysberg in Huldenberg, Stefaan (‘Stef’) Vanden Borre is geboren en getogen in Terlanen en blijft als voorzitter van basketclub BCTO en trompetist in de fanfare St. Michael een vaste waarde in het Terlanens verenigingsleven. Redenen te over dus om hem voor deze rubriek op te zoeken.

 

Dat ons gesprek plaats vond na een repetitie van de fanfare is best passend, want als er één rode draad door zijn leven loopt dan is het wel muziek en de instrumenten waarop die gemaakt wordt.

 

Stef groeide als jongste van drie broers op in de Oude Abstraat. Als kleuter zat hij in de klas bij juffrouw Liliane en ook de eerste vier jaren van het lager onderwijs volgde hij in Terlanen bij juffrouw Rosier en Laurent Peigneur. Voor het vijfde en het zesde ging hij dan naar het Kasteeltje in Overijse en voor het middelbaar naar het atheneum van Oudergem.

 

Toen hij elf jaar was begon Stef bugel te spelen en vanaf toen maakte hij deel uit van de fanfare van Terlanen. De dirigenten van de fanfare, eerst Romain Kumps en nadien Roland Van Pee, bestelden nieuwe koperinstrumenten altijd bij het huis Persy aan de Kolenmarktstraat in Brussel, waar Roland Van Pee werkte. Toen Roland hoorde dat Stef na het einde van zijn middelbaar geen zin had om verder te studeren, stelde hij voor dat Stef op leercontract zou komen werken bij het huis Persy. En zo gezegd zo gedaan: in 1970 zette Stef zijn eerste stappen in de wondere wereld van het handgemaakte koperinstrument. Een echt ambacht, want vooraleer een koperen plaat de vorm en klankkleur heeft gekregen van een trompet of een tuba, zijn er vele uren van geduldig en secuur vakmanschap verstreken.

 

Het waren erg mooie jaren, maar ergens beleefde hij ook wel een beetje het einde van een tijdperk, mijmert Stef, want waar bezoekers uit het verre Oosten eerst nog met veel ontzag ateliers als dat van Persy kwamen bezoeken, doken na verloop van tijd de eerste machinaal gemaakte koperinstrumenten uit Japan en China op. Minder goed van kwaliteit maar een stuk goedkoper en zo veroverden ze geleidelijk aan een groot gedeelte van de markt.

 

In 1999 besloten de eigenaars van het huis Persy om de stoppen met de productie en ze waren maar al te blij toen Stef voorstelde dat hij de draaibank, de stock aan koperplaten, ventielen en andere stukken zou overkopen. Alles werd geïnstalleerd in de kelder van het huis dat Stef met zijn echtgenote Danielle had gebouwd op de Smeysberg en van toen af aan zou Stef een tweede loopbaan beginnen als hersteller van koperen blaasinstrumenten.

 

Wat voor Stef en Danielle een beetje een stap in het onbekende was bleek al snel een voltreffer: muziekscholen, fanfares en eigenaars van blaasinstrumenten waar iets aan scheelde vonden al gauw hun weg naar Stef, die de kennis die hij jarenlang had opgedaan nu kan aanwenden om muziekinstrumenten een nieuw leven te geven. Een job waar hij met zijn kennis en liefde voor de blaasinstrumenten de geschikte persoon voor is, of in zijn eigen woorden “zo’n instrument na vele uren werk opnieuw te horen klinken zoals het eigenlijk moet, dat is toch een enig gevoel”. Een mooie tweede loopbaan dus en een die hij nog graag een tijdje blijft voortzetten want “zolang ik goed ben kan ik dit blijven doen”.

Niet dat er enige reden is om te twijfelen aan Stef’s conditie. Een sportman in hart en nieren werd hij bij de oprichting van de Basket Club Terlanen (toen nog BCT) in 1967 door Edward Couvreur en Jozef De Kock overtuigd om de voetbal in te ruilen voor de basketbal. Niet dat de infrastructuur toen erg indrukwekkend was, want de trainingen gingen eerst door in het cafézaaltje van ‘Marie van Nette’. Pas nadien zou, mede door toedoen van Mandus Alsteens, die toen Schepen van Sport was, een echt basketterrein aangelegd worden bovenaan het kerkplein. Stef zou basket blijven spelen tot zijn dertigste (hij houdt er naar eigen zeggen een kapotte knie aan over, maar dat zal al bij al toch wat meevallen want Stef is ook vandaag nog een verwoed tennisser en fietser). Thans is hij (en sinds een heel tijdje) voorzitter van de ondertussen tot BCTO omgedoopte basketclub.

 

Een andere passie van Stef, en ook van Danielle, is het verkennen van andere landen en culturen. Bijna jaarlijks staat er een verre reis op het programma. Van Venezuela tot China en van Peru naar Vietnam over Sri Lanka, de lijst van verre en niet altijd even evidente bestemmingen die ze reeds aandeden is erg indrukwekkend. Reizen doen ze vooral in de zomer want als vaste steunpilaar van het Terlanens toneelgezelschap ‘Steeds Beter’ doet Danielle in het najaar bij het instuderen van haar rol graag een beroep op Stef, die dan de rollen van de tegenspelers van Danielle voor zijn rekening neemt. Deze tegenspelers denken wel eens dat Stef tegen de eigenlijke opvoering hun rol zelfs even goed kent als zij...

Stef blijft er bescheiden bij, net zoals hij zijn reputatie als doorgewinterde kaartspeler wat wegschoudert. Maar wie hem ooit op een Couyon kaartavond aan het werk zag, weet dat Stef met de kaarten hetzelfde vakmanschap en geduld aan de dag legt als overdag in zijn atelier met zijn muziekinstrumenten.

 

Châpeau, Stef!