Marijke liet zich slechts strikken voor dit interview door de belofte dat we het ook zouden hebben over het kvlv dat dit jaar in Terlanen zijn 60ste verjaardag viert. En die link is niet onterecht want Marijke is sinds jaar en dag de dynamische voorzitter van de grootste vereniging die Terlanen rijk is.

​

Als jongste van vier (naast Edith, Guido en Paul) groeide ze op in een warm Terlanens nest. Haar vader, opgegroeid in de Kapelleweg, werkte in hun serres en had als bijberoep verzekeringsagent voor de Boerenbond (ABB). Haar moeder, Yvonne Taymans, hielp mee in de serres, beredderde het huishouden en kon erg goed overweg met naald en draad. Het gezin bleef wonen in het ouderlijk huis van de mama in de Abstraat. Peter Emiel (de papa van mama) woonde bij het gezin in en moest die 4 kastaars soms mee op het goede pad houden.  

​

In 1958 staken enkele vrouwen uit Terlanen de koppen bij elkaar om ook in Terlanen een afdeling van de Boerinnenbond op te richten. Omdat ze haar jongste dochter, toen bij juffrouw Rosier in het eerste studiejaar, niet alleen wilde laten, nam haar moeder haar vaak mee naar de eerste bestuursvergaderingen. Marijke houdt levendige herinneringen over aan de overige stichtende bestuursleden : Bernadette Van Roy (bewoonster van de watermolen), Julienne De Kock (een zus van haar vader), Nathalie Mees (mama van Wiske en Angele van “op den berg”), Josephine Michiels (de moeder van Agnes Loits) en Eugene Sterckx (de moeder van Willemine en Lea Taymans). Toen Jullienne De Kock overleed nam Marijke’s moeder haar taak als secretaris (toen “schrijfster”) over.

​

Na drie kleuterjaren en drie studiejaren bij juffrouw Rosier en het vierde leerjaar bij meester Peigneur in Terlanen liep Marijke school in Oudergem (Maria Regina) en Leuven (Paridaens). De latere studiekeuze was niet zo gemakkelijk en even werd er aan geneeskunde gedacht, maar toen enkele vriendinnen besloten om in Leuven farmacie te gaan studeren konden ze Marijke overtuigen om dat ook te doen. De Leuvense jaren waren interessant en prettig en toen het jaar van Marijke met een T-Dansant in de “Georges” vierde dat ze aan de helft van hun vijf jaar studies gekomen waren (“half time”) leerde ze er een zekere Bert Royackers kennen, een student handelsingenieur uit Holsbeek. Bert zou van dan af aan geregeld met de fiets naar Terlanen komen afzakken en ze huwden in 1976.

​

Marijke bleef maar al te graag in Terlanen wonen en voor Bert die na zijn legerdienst aan de slag kon bij IBM in Brussel was dat prima. Ze woonden eerst in de Leuvensestraat waar dochters Lies (1977) en Katrien (1978) het jonge gezin kwamen vervoegen. Enkele jaren later besloten ze om een huis te bouwen op een stuk weiland met vijver van Marijke’s ouders in de buurt van het ouderlijk huis in de Abstraat. Zoon Jan (1984) zou er de familie vervolledigen.

​

Marijke dacht er aan om thuis met een eigen apotheek te starten. De vestigingswet (of minstens de toepassing ervan, of net niet) liet dat niet toe en Marijke bleef actief als adjunct apotheker. Eerst een tweetal jaren in Jezus-Eik, waar ze stage liep, en nadien in Tervuren en in Sint Joris Weert. “Ik heb daar eigenlijk geen spijt van” zegt Marijke nu want “met een eigen apotheek zou ik een heel ander leven geleid hebben, met minder tijd voor mijn gezin en anderen”.

​

Twee jaar terug hing Marijke haar apothekersschort aan de haak. Niet dat het leven er veel rustiger is op geworden. Marijke en Bert zijn ondertussen de fiere oma en opa van Louise, Kasper, Emile, Marie-Lou en Leonie, in de winter wordt er duchtig gewandeld en in de zomer gefietst. Je kan Marijke ook vaak vinden in haar tuin of in de serre. Die laatste liet ze enkele jaren terug zetten, een beetje als eerbetuiging aan het levenswerk van haar ouders. Marijke is ook lid van Kzegamoda, een vereniging die ijvert voor de opwaardering van de streektaal. 

​

Het verenigingsleven bekleedde een belangrijke plaats in het gezin waarin Marijke opgroeide en ook Marijke mocht ervan proeven, onder meer als toneelspeelster op de muziek- en toneelavonden van de fanfare. En toen het in 1970 de beurt was aan Terlanen om een Druivenkoningin te leveren, nam Marijke al of niet toch een beetje gedwongen  die eer op zich. 

Toen men vanuit de Boerinnenbond kwam polsen of Marijke bereid was een rol op te nemen in het bestuur – haar moeder was na een korte ziekte al te vroeg overleden – wou Marijke dan ook graag dat voorbeeld en engagement verderzetten.

Een buitenstaander zou al snel denken dat gezien het slinkend aantal landbouwbedrijven de Boerinnenbond stilletjes zou wegkwijnen. De realiteit in Terlanen is echter gans anders: het hele jaar door organiseert het kvlv een breed gamma aan activiteiten : van een stapweekend tot kooklessen, een hobby café, Lentefeest, Engelse les, bloemschikken en tuinenbezoek (samen met het gewest), EHBO, turnen, Tochten van Hoop, stadsbezoek, gespreksavonden over actuele problemen (bijvoorbeeld social media) en zoveel meer.

​

De moedige dames die in 1958 startten (zie de foto hieronder) met de voorbereiding van het oprichten van een afdeling van de Boerinnenbond in Terlanen en blij waren dat ze het eerste werkingsjaar al 39 leden hadden (Terlanen telde toen 400 inwoners) zouden verbaasd opkijken dat hun vereniging 60 jaar later 120 leden telt (Terlanen telt nu zo’n 600 inwoners). Jaar in jaar uit zoveel activiteiten opzetten vraagt vele handen, maar het kvlv kan rekenen op 13 toegewijde bestuursleden die elk hun steentje (en vaak meer dan dat) bijdragen.