Leen Van Roo

Leen woont en werkt in haar huis aan de Kapelleweg. Niet zomaar een huis, maar het huis van de De Kock’s waar haar grootouders (haar grootmoeder was een De Kock) woonden en waar men van ver de planten en bloemen kwam kopen, die in de serres achterin geteeld werden.

 

Als kind woonde Leen aan de overzijde van de straat. Haar moeder, Maria, zette samen met hen de plantenzaak van haar ouders Van Eyck-De Kock verder en haar vader, Urbain, werkte in Ukkel voor Peugeot, ook al was hij voor en na zijn werkuren ook vaak met de planten in de weer. Samen met haar zus Els stak Leen graag een handje toe in de serres als het druk was (in mei voor perkplanten en eenjarigen, in november voor de chrysanten en in december voor de cyclamen). Maar daarnaast was het ook leuk om als kind op verkenning te gaan in de warme serres. Zus Els zou er trouwens een blijvende liefde voor bloemschikken aan overhouden.

 

Leen ging als kleuter naar de klas van juf Liliane in Terlanen en voor het lager onderwijs naar Huldenberg. Er woonden toen in Terlanen heel wat nichten en neven van dezelfde leeftijd en ze trok vaak en graag op met de Van Eycks, de Bissons, de De Kock’s, de Royackers en achterbuur Marijke Vandeuren. Met de zusjes Royackers werd er trouwens duchtig gebasket in de damesploeg van BCTO.

 

Na de middelbare school aan het Sint-Martinus (SMO) in Overijse begon ze de Ondernemingsopleiding in avondschool om zich te kunnen vestigen als pedicure en schoonheidsspecialiste. Ze deed enkele jaren ervaring op in een dergelijk salon in Vossem en was toen klaar om zich zelfstandig te vestigen. Naar een geschikte locatie moest niet lang gezocht worden : haar grootmoeder, die intussen weduwe was geworden, vond het immers prima dat een gedeelte van haar huis als praktijk zou worden ingericht.

 

Met de hulp van vader Urbain werd die verbouwing al snel een feit en was Terlanen in 2002 een pedicure en schoonheidssalon rijker. Wat later ging Leen er ook wonen en met zijn driëen hadden ze er nog enkele mooie jaren tot haar grootmoeder in 2006 overleed. Jazeker, met zijn drieën, want ondertussen was ook Diego op het toneel verschenen aan de zijde van Leen. Diego en Leen leerden elkaar kennen op het SMO.

 

Diego mag dan al hier geboren en getogen zijn, zijn hart klopt ook een beetje Argentijns. Dat is te danken aan zijn vader, die als jonge Argentijn kwam studeren in Leuven en er bleef toen hij Diego’s toekomstige moeder ontmoette. Inmiddels zijn ze met zijn vieren want Leen en Diego werden de fiere ouders van dochter Luz (°2010) en zoon Mateo (°2014). De serres waar Leen als kind in kwam spelen (en later kwam helpen) hebben intussen grotendeels plaats geruimd voor een grote tuin waarin de kinderen naar hartenlust kunnen ravotten. “Het zijn echte buitenkindjes” zegt Leen en je ziet aan haar glimlach dat ze het niet anders zou willen.

 

Het zijn drukke dagen voor het jonge gezin. Diego begeleidt de dispatching bij DHL in Diegem en Leen combineert haar praktijk als pedicure en schoonheidsspecialiste met een halftijdse job bij de dienst Spoedgevallen in Gasthuisberg. Veel kalendergepuzzel dus, om uit te maken wie er wanneer zal zijn voor Luz en Matteo, en dan blijft er niet zoveel tijd voor andere dingen. Alhoewel, plannen maken kan nog steeds.

 

Leen heeft erg mooie herinneringen aan de avontuurlijke reizen in Argentinië, die zij en Diego maakten voor de kinderen er waren. “Als de kinderen wat groter zijn, moeten we dat misschien nog eens doen” zegt ze en je ziet dat die gedachte haar bevalt. Diego zal ze alvast niet moeten overtuigen.

 

Dank voor het aangename gesprek, Leen, en het beste toegewenst!