Laurelie Lebrun
Wanneer we op een zondagochtend Laurelie gaan opzoeken voor dit gesprek in haar “De Trapkens” is het er gezellig druk : de vaste kaarters zijn op post en de dames van “op den berg” zijn die zondag voor hun wekelijkse koffie/aperitief bij Laurelie te gast. Enkele vaste klanten ook en een groep recreatieve fietsers die zich opmaakt voor een verkenning van de Druivenstreek.
Laurelie voelt zich duidelijk in haar sas temidden van het gezellige geroezemoes in haar café. En toch zou ze wellicht iedereen voor gek hebben verklaard die haar tot voor kort had voorspeld dat ze ooit een café in Terlanen zou openen.
Laurelie groeide op in Overijse en studeerde er Grafisch Ontwerp aan het GITO. Ze vond de studies leuk en heeft ook vandaag nog altijd een boontje voor alles wat met creativiteit en vormgeving te maken heeft. Maar na enkele stages in de grafische sector was ze toch niet overtuigd dat die sector ook een goeie loopbaan voor haar in petto had. Die professionele uitdaging vond ze wel bij Di in Overijse, waar ze ondertussen meer dan drie jaar assistent manager is (sommige grapjassen opperen wel eens dat Di de sponsor is van haar met een zekere regelmaat veranderende haarkleur).
Toen meer dan een jaar terug Fine haar huis en café te koop stelde was Laurelie geïnteresseerd, maar enkel omdat de zaal en de veranda veel ruimte boden voor een atelier waar ze haar grafische en knutselprojecten kon realiseren. “Ik had helemaal de bedoeling niet om het café over te nemen” zo lacht ze, maar toen het nieuws zich in Terlanen verspreidde dat Laurelie het huis van Fine zou kopen, bleven heel wat mensen in Terlanen aandringen of ze het toch niet wou proberen. Al dat enthousiasme deed Laurelie overstag gaan: ze zou pogen “De Trapkens” in bijberoep open te houden op maandagavond, donderdagavond en zondagvoormiddag.
Een jaar later geeft ze toe dat het niet altijd gemakkelijk is geweest en dat er meer bij komt kijken dan men denkt (zeker nu ze haar voltijdse baan bij Di gewoon blijft voortdoen). Maar ze is blij dat ze die sprong in het onbekende heeft genomen en spreekt vol enthousiasme over de manier waarop de mensen en verenigingen in Terlanen haar meteen hebben aanvaard en hoe ze zich gerespecteerd voelt in haar nieuwe rol. Ondertussen weet Terlanen ook al dat er bij Laurelie telkens een speciaal “bier van de maand” wordt gepromoot en dat wie geluk heeft al eens een gebakje krijgt dat haar moeder uit de oven tevoorschijn tovert.
De bilan van dat eerste jaar is dan ook positief en de toekomst van “De Trapkens” lijkt verzekerd. Er zijn ook toekomstplannen, want Laurelie plant de feestzaal te vernieuwen en hoopt op die manier nog meer babyborrels, feestjes of vergaderingen te mogen verwelkomen.
“Pure vakantie” is het spontane antwoord op de vraag hoe het is om in Terlanen te wonen. “Ik zou hier nooit meer weggaan” want er zijn geen files, de mensen kennen elkaar en het dorp vormt nog een echte gemeenschap. Ze is trouwens blij verrast hoe actief Terlanen is, want gebeurtenissen zoals de kermissen, de muziek- en toneelavonden, de Nieuwjaarsreceptie, de pensen-, mossel- en andere soupers brengen heel wat mensen op de been.
Een van de groepjes kaarters bestelt met een handgebaar een rondje. Laurelie blijkt iedereen bij naam te kennen en perfect te weten wat elkeen drinkt. “Van Fine geleerd” zegt ze “hoewel ik nu ook koffie serveer”. Of hoe sommige zaken bij het oude blijven en andere dan weer niet.
Dankjewel Laurelie dat je “De Trapkens” hebt overgenomen en nieuw leven hebt ingeblazen. We zijn blij dat we er niet alleen een dynamische café-bazin bij hebben, maar ook iemand die Terlanen snel in haar hart heeft gesloten.
